fun wrongUpgradeHeader() {
    webServer.enqueue(
      MockResponse
        .Builder()
        .code(101)
        .setHeader("Connection", "Upgrade")
        .setHeader("Upgrade", "Pepsi")
        .setHeader("Sec-WebSocket-Accept", "ujmZX4KXZqjwy6vi1aQFH5p4Ygk=")
        .build(),
    )
    webServer.enqueue(
      MockResponse
        .Builder()
        .onRequestStart(CloseSocket())

### Kısa

Her şey için mantıklı bir **varsayılanı** var. Parametrelerini opsiyonel olarak tanımlayıp API'nı istediğin gibi modifiye edebilirsin.

Hepsi varsayılan olarak **çalışıyor**.


### Doğrulama

* Neredeyse bütün (ya da hepsi?) Python **data typeları** için doğrulama, kapsadıkları:
    * JSON objeleri (`dict`).
    * JSON array (`list`) item type'ı belirtirken.

Bu işlemi standart modern Python tipleriyle yapıyoruz.

Yeni bir sözdizimi yapısını, bir kütüphane özel metod veya sınıfları öğrenmeye gerek yoktur.

Hepsi sadece **Python** standartlarına dayalıdır.

Örnek olarak, `int` tanımlamak için:

```Python
item_id: int
```

ya da daha kompleks herhangi bir python modelini tanımlayabiliriz, örneğin `Item` modeli için:

şeyler **yazıyorsunuz**. Bu tasarımdan dolayı istek parametrelerini ve gövdelerini standart Python tip belirteçlerini kullanarak fonksiyon parametreleriyle belirtmek mümkün değil.

Yani veri doğrulama, veri dönüştürme ve dökümantasyonun hepsi kodda yer almalı, otomatik halledemiyoruz. Ya da Falcon üzerine bir framework olarak uygulanmaları gerekiyor, aynı Hug'da olduğu gibi. Bu ayrım Falcon'un tasarımından esinlenen, istek ve cevap objelerini parametre olarak işleyen diğer kütüphanelerde...