İç içe geçen derin modelleri pek iyi işleyemiyor. Yani eğer istekteki JSON gövdesi derin bir JSON objesiyse düzgün bir şekilde dökümante edilip doğrulanamıyor.

Örneğin, OAuth2 spesifikasyonunun kullanılabileceği ("şifre akışı" olarak adlandırılan) yollardan birinde, form alanları olarak <abbr title="Kullanıcı Adı: Username">"username"</abbr> ve <abbr title="Şifre: Password">"password"</abbr> gönderilmesi gerekir.

Bu <abbr title="Spesifikasyon: Specification">spesifikasyon</abbr> form alanlarını adlandırırken isimlerinin birebir `username` ve `password` olmasını ve JSON verisi yerine form verisi olarak gönderilmesini gerektirir.

      "msg": "Field required",
      "input": null,
      "url": "https://errors.pydantic.dev/2.1/v/missing"
    }
  ]
}
```

`needy` zorunlu bir parametre olduğundan dolayı bağlantıda tanımlanması gerekir:

```
http://127.0.0.1:8000/items/foo-item?needy=sooooneedy
```

...bu iş görür:

```JSON
{
    "item_id": "foo-item",
    "needy": "sooooneedy"
}
```

Ama şimdi sıfırdan yazdığınızı hayal edin.

Bir noktada fonksiyonun tanımına başlayacaktınız, parametreleri hazır hale getirdiniz...

Ama sonra "ilk harfi büyük harfe dönüştüren yöntemi" çağırmanız gerekir.

 `upper` mıydı ? Yoksa  `uppercase`' mi? `first_uppercase`? `capitalize`?

Ardından, programcıların en iyi arkadaşı olan otomatik tamamlama ile denediniz.